دروغ‌گوها

نمایشگاه کتاب٬ راهرو ۳۲  ٬ نشر آشیان

بخشی از کتاب «مثنوی آدم‌ها»:

دروغ‌گویان:

یک طـرف، عادت، فریب است و دروغ

آب را آمـــیـــــختــــن با کشـک و دوغ

مــی فـــریـــبـد؛ صد دروغ آرد به پیش
تا به یک جایی رسد؛ کم، یا که بیش

ایــــن بـــرای چـــــه؟! بــــرای نـان بُوَد
ایــــن چـنیـــــن نانــی، حـرام جان بُوَد

نـــان اگــــر ایـــــن‌گــونه آیـــد بر دهان
نان نباشــد ایـــن، خزان باشد به جان

عــاقبت، نـان‌هـا و خـون‌ها، هم‌نشین
نـان خــونــــی، خــون نانــــی را ببین!

ایـــــن دروغ بـــی فروغ از ریشه است
ایـــــن، از آنِ جــانِ بی انـدیشه است

تـــربیـت وقـتـــــی نـبـاشـــــد در میـان
خــــود، دروغ افـتـــد بـه جـــان مردمان

تــربیـت، حــرفـــی نباشـد؛ کاری است
ز آن مهــم‌تـر، جـمعی و هم‌یاری است

ســـاخـتـارِ جـمـع را نــیــــــــکـو نـما!
فــرد، نـیـــــکو مــی‌شــود بـــی اعتنا

تـــربیـت، فـــردی‌ست؛ اما پیــش از آن
جـمـع بـایـــد تــــربیـت گــردد، جــوان!

تــربیت، جمعی، چه باشد؟ گوش کن!
ایـــن سخـن را بـا دل و جـان نوش کن:

نـظم ِ سخت و عـدل و قـانـون قضا
در فـــضــــایــــــــی بـــاز و آزاد و رها

ارج‌بـنــهـــادن بــه کــار و عــلـم و فـــن
کــارکـــردن‌هـــای سـخـتِ مـــــرد و زن

گـستـــرش‌دادن بـه دانـــش، کو به کو
بــــهــــره‌بــــردن از قــــوانیــــــــن نـکـو

شـــهـــر، آری، گــر بُـوَد نـیــــکو، بدان!
زشـت و بـــــد، کــم‌تـــر بیایــد در میان

بخشی از کتاب «مثنوی آدم‌ها»/دروغ‌گویان (بخش پانزدهم)

  نمایشگاه کتاب٬ شبستان٬ راهرو ۳۲ ٬ نشر آشیان

بخشی از کتاب:  

دروغ‌گویان

یک طـرف، عادت، فریب است و دروغ
آب را آمـــیــــــختــــن با کشـک و دوغ

مــی فـــریـــبـد؛ صد دروغ آرد به پیش
تا به یک جایی رسد؛ کم، یا که بیش

ایــــن بـــرای چــــــه؟! بــــرای نـان بُوَد
ایــــن چـنیـــــن نانــی، حـرام جان بُوَد

نـــان اگــــر ایــــــن‌گــونه آیـــد بر دهان
نان نباشــد ایـــن، خزان باشد به جان

عــاقبت، نـان‌هـا و خـون‌ها، هم‌نشین
نـان خــونــــی، خــون نانــــی را ببین!

ایـــــن دروغ بــــی فروغ از ریشه است
ایـــــن، از آنِ جـــانِ بی انـدیشه است

تـــربیـت وقـتــــــی نـبـاشـــــد در میـان
خــــود، دروغ افـتــــد بـه جـــان مردمان

تــربیـت، حــرفـــی نباشـد؛ کاری است
ز آن مهــم‌تـر، جـمعی و هم‌یاری است

ســــــاخــتــارِ جــمـع را نــیـــــــکـو نـما!
فـــــرد، نـیــــــکو مــی‌شــود بـــی اعتنا

تـــربیـت، فـــــردی‌ست؛ اما پیــش از آن
جــمـع بـایــــــد تــــربیـت گــردد، جــوان!

تــربیت، جمعی، چه باشــد؟ گوش کن!
ایـــن سخــن را بـا دل و جــان نوش کن:

نـــظـم ِ سـخت و عــــدل و قــانـــون قضا
در فـــضــــایــــــــــــی بـــاز و آزاد و رهـــا

ارج‌بـنــهـــــادن بــه کــار و عــلــم و فـــن
کــارکـــــردن‌هـــای سـخـتِ مــــــرد و زن

گـستــــرش‌دادن بـه دانــــــش، کو به کو
بــــهــــره‌بــــردن از قــــوانیــــــــــــن نـکـو

شـــهـــر، آری، گـــر بُـوَد نـیــــــکو، بدان!
زشـت و بـــــد، کـــم‌تـــــر بیایــد در میان
بخش نخست  بخش دوم بخش سوم  بخش چهارم بخش پنجم بخش ششم بخش هفتم بخش هشتم بخش نهم بخش دهم  بخش یازدهم  بخش دوازدهم بخش سیزدهم بخش چهاردهم