گزیده‌هایی از کتاب «مثنوی آدم‌ها» (بخش هشتم)

                                    

                ادامه‌ی گزیده‌های کتاب (قسمت دوم): 

«زشت»، چــون «زیبــا»، نمایی از وجود
هـــــر دو مــی‌چــــرخـنـــــد در دریـای جود
                 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هر جمیلی، دل‌ربـا نَبْوَد؛ بدان!
دل‌ربـایــــی، قصــه‌ای دارد نهـان!
            ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کودک و پیر، عاشق و اهل جنون
فـی المـعانــی و الخـُلـُق، لایعقِلون
                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آدمی، در چنگال صدها غفلت است
ایـــن، هـمــــان تعریفِ انسانیت است
گــر نـبــــــود ایـــــن غفلتِ کــور و کبــود
انـــقــــــــــراض آدمــــــــــــی، رخ داده بود
                  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
راهِ انـســان، راهِ نسبیـت بُوَد
اعــــتـبــارِ هر عمـــل، نیت بُوَد
                  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این جهان، رازی‌ست پنهان، توبه‌تو
آدمـــی، پنهـان‌تــــر از ایـــن چهارسو
                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ابـلهـــــان را با مســــافت بنـــگرید!
دوستــی، هـرگـــز! نصیحت، بشنوید!
                   ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بت، نه آن باشد که می‌دانـی بت است
آن‌چه در اندیـــشــه می‌خوانی، بت است
                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مؤمن ار عادل نباشد، کافر است
کافـرِ عـادل، بــدان! مـؤمـن‌تر است
                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ