آنکه خاری مـینـهـد بـر دستِ کـَس
خوار گردانــد خودش را پیــــش و پس
بیـن خـوار و خار٬ یـک واو است و بس
تـا ســــرای دیـــــگـر مـا: یـــک نـَفـَس
شک اگر در «فلسفیـدن»٬ کــاری است
در «عمل»٬ فرجام آن٬ صد خواری است