عـفو کـن ما را تـو ای پــروردگار
مستیِ ما از تو باشد؛ ای نگار
آب آوردی به دنیای سراب
طبع، از سوی دگر: میلش به آب!!
شـهـوتـی را کاشتـی در ایــن بدن
منـع کردی از هوس، هر مرد و زن!
(مثنوی آدمها، د. سوم، ص 98)