نمایشگاه کتاب٬ شبستان٬ راهرو ۳۲ ٬ انتشارات آشیان
بخشی از کتاب «مثنوی آدمها»:
آن طـــرف را بـــنــگــریـــــــد ای قـــلــدران!
او نـــجـــنـــــگـــد بــا شـــــــلان ِ نــاتــــوان
مــــــــیدهــــــد؛ امـــــــــا بـــدون مــنــتــی
از تـــوانــایــــــــی بــگــیــــــرد دسـتـکــی
بـیــش مــیبــخـشــــد؛ گـهـی کیفـر کند
ایــــــــن، هــمـــــان باشـــد که آن مـادر کند
مـــایــــــــهی او آن ســرشت و خـوی اوست
خوی و بوی و موی و رویاش، سوی اوست
«شـــخص» و «شخصیت» در او یکسان بُوَد
«چـیــستــی» در «هستـی»اش پنـهان بُوَد
آن «نــمـــــــودِ» او نــبــاشـــــــد عــیــنـکــی
بـــــــــــودِ او، بــــــــــود و نــمــــــــودِ کـودکی