گزیده‌هایی از کتاب «مثنوی آدم‌ها» (بخش سیزدهم)

                    

               ادامه‌ی گزیده‌های کتاب (قسمت هفتم):

هر وجودی، از جهاتی، دیدنی‌ست

دیــدنــی‌هـا را مگو اهــریمنی‌ست

                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خوب‌ها خوب‌اند، اما، خودنگر

نیـــک‌ورزی‌های آنان، بوی زر!

                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ایـن جهان را ویژگی، این‌گونه است

اندکی خوب‌اند مردم؛ بیش، مست

                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

عشـق عقلی، عشـق اخلاق است و بس

عشق ذهنی، عشق حبس است و قفس

                 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

عشق، یک «حالت» بُوَد در آدمی

حـا‌‌‌‌‌‌لـتِ آدم، بـه حال است و دمی

                 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

رفته‌ها رفتند؛ اکنون نیستند

در زمـانِ غیـرِ اکنـون زیستند

                 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بخش نخست  بخش دوم بخش سوم  بخش چهارم بخش پنجم بخش ششم بخش هفتم بخش هشتم بخش نهم بخش دهم  بخش یازدهم  بخش دوازدهم