گزیده‌هایی از کتاب «مثنوی آدم‌ها» (بخش دهم)

                             

            ادامه‌ی گزیده‌های کتاب (قسمت چهارم):  

جزمیت در کفر و ایمان، بردگی‌ست

آدم آزاده، غـــــــرق زنـــــدگـــی‌ست

                   ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آن‌کــــه بــسـیـــار از خـــدا گـویـــــد، بدان!

شاید او ریگی بـه کفش‌اش هست؛ هان!

                   ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

جـامــعـــــــه، اول، تــن‌اش را طــالب است

«جان»، فقط در فرد، گاهی، غالب است

                   ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اینک این بشنو تو ای صاحب‌کمال

آرمـــان، بـــی واقعیت: یــک خیال

                   ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

گاه، بی نظمی، نشان زندگی‌ست

نظم مطلق، گاه، عین مـردگی‌ست

                  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

او فرازی خواست؛ فرجام‌اش فرود

«از قضا ســرکنگبیـن، صفرا فزود»

                  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

شهر را مایه، میان‌مـایه بُوَد

جانِ آن پرمایه، در سایه بُوَد

                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خانه‌ی بی نور، دزدان را خوش است

صیـدِ مـاران، لانــه‌های خامُش است

                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

عشق و امن و پیر و نام و کام و بام

بی هزیــنه، کی بُوَد این‌ها به کام؟!

                  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

می‌توان با داشتن، ناشاد بود

می‌توان بـی داشتـن، آباد بود

                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 بخش نخست  بخش دوم بخش سوم  بخش چهارم

بخش پنجم بخش ششم بخش هفتم بخش هشتم بخش نهم

گزیده‌هایی از کتاب «مثنوی آدم‌ها» (بخش نهم)

                            

                  ادامه‌ی گزیده‌های کتاب (قسمت سوم): 

متقی، بی عشق، خسته می‌شود

عشـق بـــی تقـوا شکسـته می‌شود

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

عقل خوب و مصلحت‌بین، دیگر است

جنـــگِ عشــق پاک، با عقــل زر است

                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آدمـــی، بـا انـتـخـاب‌اش آدم است

بــی گزینش، روح، کم‌تر از کم است

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

قصد ابله، خوب؛ فهم‌اش خوب نیست

چـــاره‌ی بـــدفـهـمــی بـدفهم، چیست؟!

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

دوست، گر ابله بُوَد، دشمن بُوَد

دشمـن، ار ابـــله نباشــد، تن بُوَد

                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خوب می‌دانی خودت را، خوبِ خوب

غــــافـــل از آبِ زلال و عــــکـس چـوب!

                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تـک‌گـُوان را تـک مـدان در گفت‌شان

نـفـس اماره است آن سو، یا که جان

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

زوج بـاشـــد گـوهــرِ هر گفتِ ما

یک کلام و یـک شنیدن، جفتِ ما

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

گر خیال‌ات با حماقت جفت شد

آن خـیـــالاتِ مـحــال‌ات مفت شد

ور خیـال‌ات هم‌نشیــــن شد با خِرد

مــی‌پــری آن ســـوی خـُلق نیک و بد

                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 بخش نخست  بخش دوم بخش سوم  بخش چهارم

بخش پنجم بخش ششم بخش هفتم بخش هشتم