گزیده‌هایی از کتاب «مثنوی آدم‌ها» (بخش نهم)

                            

                  ادامه‌ی گزیده‌های کتاب (قسمت سوم): 

متقی، بی عشق، خسته می‌شود

عشـق بـــی تقـوا شکسـته می‌شود

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

عقل خوب و مصلحت‌بین، دیگر است

جنـــگِ عشــق پاک، با عقــل زر است

                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آدمـــی، بـا انـتـخـاب‌اش آدم است

بــی گزینش، روح، کم‌تر از کم است

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

قصد ابله، خوب؛ فهم‌اش خوب نیست

چـــاره‌ی بـــدفـهـمــی بـدفهم، چیست؟!

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

دوست، گر ابله بُوَد، دشمن بُوَد

دشمـن، ار ابـــله نباشــد، تن بُوَد

                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خوب می‌دانی خودت را، خوبِ خوب

غــــافـــل از آبِ زلال و عــــکـس چـوب!

                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تـک‌گـُوان را تـک مـدان در گفت‌شان

نـفـس اماره است آن سو، یا که جان

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

زوج بـاشـــد گـوهــرِ هر گفتِ ما

یک کلام و یـک شنیدن، جفتِ ما

                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

گر خیال‌ات با حماقت جفت شد

آن خـیـــالاتِ مـحــال‌ات مفت شد

ور خیـال‌ات هم‌نشیــــن شد با خِرد

مــی‌پــری آن ســـوی خـُلق نیک و بد

                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 بخش نخست  بخش دوم بخش سوم  بخش چهارم

بخش پنجم بخش ششم بخش هفتم بخش هشتم

گزیده‌هایی از کتاب «مثنوی آدم‌ها» (بخش هشتم)

                                    

                ادامه‌ی گزیده‌های کتاب (قسمت دوم): 

«زشت»، چــون «زیبــا»، نمایی از وجود
هـــــر دو مــی‌چــــرخـنـــــد در دریـای جود
                 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هر جمیلی، دل‌ربـا نَبْوَد؛ بدان!
دل‌ربـایــــی، قصــه‌ای دارد نهـان!
            ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کودک و پیر، عاشق و اهل جنون
فـی المـعانــی و الخـُلـُق، لایعقِلون
                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آدمی، در چنگال صدها غفلت است
ایـــن، هـمــــان تعریفِ انسانیت است
گــر نـبــــــود ایـــــن غفلتِ کــور و کبــود
انـــقــــــــــراض آدمــــــــــــی، رخ داده بود
                  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
راهِ انـســان، راهِ نسبیـت بُوَد
اعــــتـبــارِ هر عمـــل، نیت بُوَد
                  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این جهان، رازی‌ست پنهان، توبه‌تو
آدمـــی، پنهـان‌تــــر از ایـــن چهارسو
                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ابـلهـــــان را با مســــافت بنـــگرید!
دوستــی، هـرگـــز! نصیحت، بشنوید!
                   ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بت، نه آن باشد که می‌دانـی بت است
آن‌چه در اندیـــشــه می‌خوانی، بت است
                    ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مؤمن ار عادل نباشد، کافر است
کافـرِ عـادل، بــدان! مـؤمـن‌تر است
                    ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ