انتخابات و مثنوی آدم‌ه

در دفتر اولِ مثنوی‌م آورده‌ام که: 
آن که تنها، آرمان‌خواه است و بس
او سرانجام‌ش فقط آه است و بس!

کسانی که صحبت از تحریم انتخابات می‌کنند، یا به علت ناامیدی نمی‌خواهند شرکت کنند، خطای بزرگِ فلسفی می‌کنند؛ یعنی می‌خواهند از «آرمان‌‌ها» به سوی «واقعیت‌ها» حرکت کنند! بزرگ‌ترین آفتِ این نوع حرکت، بسته‌شدنِ دریچه‌ی اندیشه و اندیشیدن است (جزمیت و تعصب). و پیامدِ این جزمیت و تعصب، چیز جز «توهم‌» نیست. 
ما آدم‌ها نباید فراموش کنیم که پای‌مان روی زمینِ سفت و سخت و پر از مانع قرار دارد. ما آدم‌ها باید از همین موانعِ زمینی و «واقعی» عبور کنیم، تا کمی به آرمان نزدیک شویم. حتا اگر کسی فکر می‌کند که قرار است یک مانعِ نیم‌متری و حتا کوچک‌تر از نیم‌متر را پشت سر بگذارد، باید چنین کند. نیم‌متر پریدن، به‌تر از کنار نشستن و ناامیدشدن و نپریدن است. دقت کنید: گاهی و در شرایطی، پرش از یک مانع نیم‌متری، بسیار مهم‌تر از پرش از ده مانعِ یک متری‌ست. فراموش نکنید که حرکت باید از «واقعیت‌ها» به سوی «آرمان و ارزش‌ها» باشد، نه وارونه‌ی آن.

دفتر چهارم مثنوی آدم‌ها مجوز گرفت

دفتر چهارم مثنوی آدم‌ها (از سید هادی جعفری امان آبادی)، سرانجام مجوز گرفت؛ و به زودی، منتشر خواهد شد.
فهرست این دفتر:
بیت‌های گزیده از دفتر نخست / بیت‌های گزیده از دفتر دوم / بیت‌های گزیده‌ی دفتر سوم / بیت‌های گزیده‌ی دفتر چهارم / دفتر چهارم / این چهارم دفترم / کم‌اعتنایی به مثنوی آدم‌ها / باز هم درباره دفتر چهارم / مثنوی و عاشقان / مثنوی و کُنج خانه‌ها / سه خون / مثنوی و ملاصدرازده‌‌گان! / مثنوی و کاسبان فلسفه! / فلسفه‌دان‌های دین‌دار! / شعر من، شهر من / عبـدِ بــی‌باور / دیدگاه سقراط درباره علم / باور حاکم، کافی نیست / موانع بیرونیِ حاکمان / بنیادهای یک دولت سالم / دو معنای «اول» / اولویت اصلاح ساختار / خطر حاکم خوب / دیدگاه افلاطون / اشکال دیدگاه افلاطون / دیدگاه اسپینوزا و نقد آن / حکم خوب یا حاکم خوب؟ / حکم نیکوی حکومت / در سیاست:‌ رقابت یا رفاقت؟ / نسبی‌بودنِ بدیِ دروغ / کذب، اغلب، ویران‌گر است / انصاف، حتا در میان جنگ / جنگ اخلاقی یا اخلاق جنگی؟ / معنای اخلاق در سیاست / معنای اخلاقِ جمعیِ سیاسی / تفسیر دیدگاه ماکیاول / عیب سخن ماکیاول / آرمان حاکمیت سیاسی / غفلت حاکمان از آرمان / مانعِ درونی حاکمان / مانع بیرونی حاکمان / همْ‌نشینیِ عدالت و قانون / حاکم و محکوم،‌ و نسبت‌شان / حاکمان نقاب‌دار / پیوند حاکمان و مردم / علی (ع) و انتقادپذیری / شعار سینه‌چاکان علی (ع) / آیا می‌‌توان مانند علی ‌شد؟ / سخن علی در خطبه‌ی 207 / حق: بی‌نشان و با نشان / این جهان: یک بازی جدی! / حاکمان هم، بازی‌گرند / شروط حاکمیت / شرط چهارمِ حاکم / عمل، مقدم بر علم است / فهم، همان عمل است / فهم: نسبت‌داشتن با «دیگری»‌ / ماهیتِ شئ، به کارکردش است / استدلال، فضولی ذهن است / نسبت عمل و تقدیر / زنده‌گی: هم شوخی، هم جدی / رُک و صریح، اما عاقل / عاقل، حد خود را می‌شناسد / قدرت‌طلبی مثبت / حق قدرت و قدرت حق / زاویه‌ی دید / تغییر زاویه‌ی دید / تغییرندادنِ زاویه‌ی دید / معیار، عقلانیت است / فرق هوش با عقل / هفت سال اول / کدام عقل، آفت است؟ / تقدیر: گاه فراتر از هر چیز / ساختار پیچیده‌ی انسان / جبر و اختیار / انسان و تاریخ / نفی گذشته: نفی خود / علمِ جهلی (جهل مرکب) / راه رهایی از علم جهلی / سنت و تجدد / قانون و ماهیت آن / قانون و دین و سنن / دینِ بی قانون / قانون و رضایت جمع / علی (ع) و مشورت / قانون جهان قدیم / در ذمِ جهان جدید / حرف‌زدنِ اشیا / راهِ رهاییِ نسبی از جبر / «وهمِ آزادی» یا «زندان»؟! / توهمِ «توهم‌ستیزی»! / توهم مثنوی‌سرایی! / پنهان‌بودنِ توهم / راهِ رهایی از توهم / حیرت دوران کودکی / تکرار! تکرار!‌ تکرار! / زنده‌‌های مرده! / زنده‌ها و مرده‌ها / مرگ چی‌ست؟ / زنده‌گی چی‌ست؟ / ترس  از مرگ