یــک طــــرف، کــارش ستـــمکــاری بُوَد
خـــــون، هـمـــاره، از کفاش جـاری بُوَد
بــا فـــراتـــر از خـــــودش: ماننــدِ موش!!
بــا فـــروتــــر: مـیزند سیلـی به گوش!!
ایـن جهـان را ویژگـی، ایـنگونـه است
اندکی خوباند مردم؛ بیش، مست