یکی از نشانههای کندی و تنبلی و بیمسئولیتی یا کممسئولیتی مسئولان و مدیرانِ ما، پرحرفیست. در هر نهادی و سازمانی و وزارتخانهیی، آمار کنفرانس و نشست و جلسه و سمینار و سخنرانی و وعظ و پند و نصیحت و خطابه، بسیار بالاست! در همین راستا، در دفتر چهارم مثنوی آدمها اینگونه آوردهام:
حاکـمـیت، کـار میخواهد نه حرف
حرفِ تنـهـا، آب گردد همچـو برف
هر که حرفش بـش، بارش بیـشتر!
هر که بارش کم، شکـارش بیــشتر!
حرف، هر چه کم، بسی کاراتر است
حـاکــمِ کـمْحـرف، بــس والاتر است