عفو کن ما را خدا

                                        عـفو کـن ما را تـو ای پــروردگار

                                        مستیِ ما از تو باشد؛ ای نگار

                                           آب آوردی به دنیای سراب

                                      طبع، از سوی دگر: میل‌ش به آب!!

                                      شـهـوتـی را کاشتـی در ایــن بدن

                                      منـع کردی از هوس، هر مرد و زن!

                                                          (مثنوی آدم‌ها، د. سوم، ص 98)