کتابِ مثنوی آدم‌ها، دفتر دوم، پس از حدودِ دو سال ماندن در ارشاد، و حدودِ یک‌سال غیر مجازشدن، سرانجام مجوز گرفت؛ اما نصفه و نیمه!... پس از بارها رفتن به ارشاد، دیداری با مسئول شعر داشتم و با او گفت‌گویی درباره‌ی کتاب کردم. نتیجه این شد که کتاب، فقط برای یک‌بار، آن‌هم فقط هزار نسخه، حق انتشار دارد! ـ
به هر روی، به زودی به بازار می‌آید
گزیده‌‌هایی جداشده از متن کتاب:
گریه، کی بر چشمه‌ی چشمَ‌ت نشست؟
آن زمان که بــی خبــر، قلبَ‌ت شکست!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــآی انسـان؛ مثـل ابلـه زیـست کن
آن زرنگی‌های خود را
"نیست" کن
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گوهــر هـر انـتـخاب، انـدیـشه است
هر یکی، بی دیگری، بی
ریشه است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشق، اول، عشق بر خویش است و بس
تـا خــودت را نـشنــــوی، آن‌هـا،
هوس!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
"زر" از آنِ "زندگی"، یا "این" از "آن"؟!
ای امــان از زرپــرستـان؛
ای امـان!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
واژه‌هــا، ره‌ْزن‌تــر از آن ره‌ْزنـان!
واژه، گه، در واژه‌ای
دیگر، نهان!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عقده‌ها و صد دروغ، از بزدلی‌ست
خانه و کاشانه‌ی
ترسو، گِلی‌ست
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مرگ، بخشی از مدارِ زندگی‌ست
جزء، با کُلِّ خودش،
ناساز نیست
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ایـن تناقض‌ها سـراسـر ذهنــی است
چی‌ست این ذهنِ بشر؟
کثرتْ‌پَرست!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ما به فرداهای خود، دل، بسته‌ایم
از غم دیــروزمان هم، خستـه‌ایـم!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آه؛ زاهــد، رد شــود از چـاهِ تـن
افتد او در چاله‌ی تن،
بی سخن!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آن که جان‌َش هست در دریای جان
هم تک و تنـهاست؛ هــم با
دیگران
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کی‌ست ابله؟ آن‌که مستِ مستِ مست
در بـهشتِ جـانِ خـود بنـشستــه است
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این زمان و آن زمان، در عشق نیست
عشق فردا، معنیَ‌ش پوچ و تهی‌ست
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
"راز" اگر کاویده گردد، شر شود
از هزاران "مسئله"، بدتر شود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فــرد، بی مــردم، نـدارد فردیت
جمع، بی تک‌ها نباشد جمعیت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هر که می‌بخشد که بخشیده شود،
در نهــایت، سخت رنــجیـــده شود!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هیچ "زیبا"یی، دلیل‌انداز نیست
ذهن را با "راز"، هیچ انباز نیست
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشق دل، این‌جاست؛ دنبال‌َش نرو
ایــن درون، غـوغـاست؛ دنبال‌َش نرو
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشـق فانـــی، در کتـاب و دفتـر است
عشق‌ها، امروزه، پشت‌َش خنجر است!
فوق العاده است. شعر و فلسفه!! دست مریزاد
سپاس و صد سپاس
وای تبریک میگم.
واقعا عالی هست.
تشکر و ممنون
به قول شاعر:
بلبلان خاموش و خر در عرعر است
جغد کور و کر به جاده سرور است
D:
چه میشه کرد؟!!!
ممنون از حضورت هدی خانم عزیز
با سلام و درود
هر که می‌بخشد که بخشیده شود،
در نهــایت، سخت رنــجیـــده شود!
قانون عمل و عکس العمل را قبول دارم و می دانم تا دیگران را نبخشم نباید انتظار بخشیده شدن را داشته باشم
سخت بگیرم به من سخت خواهند گرفت
دروغ بگویم به من دروغ خواهند گفت
اسرار دیگران را افشا کنم اسرار من افشا خواهد شد
مطلب مهم این است که از دیگران چیزی نخواهیم بلکه از خداوند یا مدیر عالم انتظار داشته باشیم. مثلا من دیگری را می بخشم که او من را ببخشد ، چنین چیزی ممکن است اتفاق نیافتد و سخت رنجیده شوم و اگر از خداوند بخواهم در جایی دیگر من را ببخشد ، این امر درست و منطقی است.
سلام بر آقا محسن عزیز
بله. درست است. کسی که بخشندگی را از خداوند می خواهد، دیگر، خود را بخشنده نمی پندارد تا انتظار داشته باشد
فوق العاده است!!!!!!
من عاشق این وبلام.
من عاشق این وبلاگم.
اشتباه شد.