یک طرف٬ ســـــرد است؛ گویی آهن است بی روان و روح و جان؛ تنها٬ تن است
خــوی او خشک است و جان‌اش خشک‌تـر سوی او٬ کم‌تـــر٬ بچزخانــــنـــد ســـر
بس که اخمو٬ خشک و بی جان است و بو خوب و بد٬ یک‌ســر٬ گریــــزان‌اند از او
اگر مردم٬ بر تو گمانِ ستم کردند٬ عذر خود را آشکارا برای آنان بگو؛ و با این کار٬ آنان را از گمانِ بد به در آر. ــ نهج البلاغه ــ