شناخت کودک (قسمت 18) بچهی بد هرگز کودکِ خود را با صفتِ «بد» خطاب نکنید؛ حتا اگر کار بدی میکند. و اگر کار بدی بکند، آن را نادیده بگیرید. او قصدی ندارد. کودک، بسیار اهل تخیلات است. کارهای بد او از روی تخیلات بسیار قوی اوست. اما گاهی لازم است که از سنینِ 3 یا 4 سالگی به بعد، کمکم، به او تذکر بدهیم. این تذکر، چهار شرط...
کودک در سنِ حدودِ یک تا دو سالگی، و حتا شاید تا سه سالگی، رفتارهایَش واکنشیست (واکنش به محیط پیرامونش؛ چه اشیا و چه انسانها). یعنی کودک در این سن، پیش از رفتارش، فکر و تأمل نمیکند. یعنی هرگز در ذهنَش این نیست که کارِ بدی بکند. پس رفتارهای کودک را نباید جدی گرفت و سختگیری کرد. نمونه: اگر کودک، یک سیلی به گوشِ...
دفتر پنجم مثنوی آدمها (و همچنین ششم و هفتم)، نوکِ قلهی مثنویهای من است. این دفتر، آغازِ تئوریِ کمابیش جدیدِ بنده درباره انسان و لایههای رویی و زیرینِ اوست. دفترهای قبلی، حرفهای پراکندهی من بودند. از دفتر پنج به بعد، حرفها کاملن منسجم است و در آنها یک تئوریِ مشخصی را ارائه دادهام که تقریبن تازگی دارد. این...
شناخت کودک (قسمت سیزدهم) کودک، تا حدودِ 2 سالگی، دوست دارد که بزرگترها با او کودکانه حرف بزنند. نباید با کودک، حرفهای پخته و عاقلانه زد. فکر نکنید که اینجوری میتوانید به کودکِ خود احترام بگذارید و عقلش را رشد بدهید. هرگز اینجور نیست. البته مرادم شیوهی اداکردنِ کلمات نیست. مثلن اگر او به «سیب» میگوید: «دیب»،...