«إتَّـقـُـــوا حَـقَ تُـقـاتِـه»،1 «ایـــده» است
«مَا اسْتَـتَـعْـتُم»2، روبه‌روی «دیــده» است
«ایـده» مـی‌آیــد؛ ولــی، با رنج و درد!
«دیده» این‌جا هست؛ گرم و گاه، سرد
«إتَّـقُـوا حَـقَّ تُـقـاتِـه»: بس گران!
«مَا اسْتَتَعْتُم»: سهمِ جمعِ مردمان
«إتَّـقُــــوا حَــقَّ تُــقــاتِـه»: کـار جــان
«مَا اسْتَتَعْتُم»، کار ذهن است و گمان
مثنوی آدم‌ها، دفتر سوم، ص 103
پی‌نوشت:
1. اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ (آل عموران/102): آن‌گونه که سزاوار خداست، از او بهراسید.
2. فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ (تغابن/16): تا جایی که قدرت دارید، از خدا بهراسید.