گزیده‌هایی از کتاب «مثنوی آدم‌ها» (بخش چهاردهم)

                    

             ادامه‌ی گزیده‌های کتاب (قسمت هشتم):

عشق، «حالت» هست؛ «فهمی» نیست آن

فــهــم ذهـنـــی، هـست مـــخـلـــــوقِ زمــان
                 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حالتِ عشق از دلِ حال است و بس
عشــق‌ آینــــده: خیـالـی بس عبث!
                 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشق، در حال است و در حال است و حال
«خواستــن»، در عشـق‌هــا، باشــــد محال
                 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشق، باشد معنی‌اش «ناخواستن»
عشق را «بودن» بدان! نه «آن شدن»
                ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عقل سودایی، عصای عشق‌هاست
عشــق‌ها، پَــرهای بازِ عقــل ماست
           ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آن‌چه رفته، نیست دیگر، حال ما
حـــالتِ انـســــان: زمـــانِ لالِ ما
                 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

بخش نخست  بخش دوم بخش سوم  بخش چهارم بخش پنجم بخش ششم بخش هفتم بخش هشتم بخش نهم بخش دهم  بخش یازدهم  بخش دوازدهم بخش سیزدهم

گزیده‌هایی از کتاب «مثنوی آدم‌ها» (بخش سیزدهم)

                    

               ادامه‌ی گزیده‌های کتاب (قسمت هفتم):

هر وجودی، از جهاتی، دیدنی‌ست

دیــدنــی‌هـا را مگو اهــریمنی‌ست

                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خوب‌ها خوب‌اند، اما، خودنگر

نیـــک‌ورزی‌های آنان، بوی زر!

                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ایـن جهان را ویژگی، این‌گونه است

اندکی خوب‌اند مردم؛ بیش، مست

                  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

عشـق عقلی، عشـق اخلاق است و بس

عشق ذهنی، عشق حبس است و قفس

                 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

عشق، یک «حالت» بُوَد در آدمی

حـا‌‌‌‌‌‌لـتِ آدم، بـه حال است و دمی

                 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

رفته‌ها رفتند؛ اکنون نیستند

در زمـانِ غیـرِ اکنـون زیستند

                 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بخش نخست  بخش دوم بخش سوم  بخش چهارم بخش پنجم بخش ششم بخش هفتم بخش هشتم بخش نهم بخش دهم  بخش یازدهم  بخش دوازدهم