بخشی از کتاب «مثنوی آدم‌ها»/دروغ‌گویان (بخش پانزدهم)

  نمایشگاه کتاب٬ شبستان٬ راهرو ۳۲ ٬ نشر آشیان

بخشی از کتاب:  

دروغ‌گویان

یک طـرف، عادت، فریب است و دروغ
آب را آمـــیــــــختــــن با کشـک و دوغ

مــی فـــریـــبـد؛ صد دروغ آرد به پیش
تا به یک جایی رسد؛ کم، یا که بیش

ایــــن بـــرای چــــــه؟! بــــرای نـان بُوَد
ایــــن چـنیـــــن نانــی، حـرام جان بُوَد

نـــان اگــــر ایــــــن‌گــونه آیـــد بر دهان
نان نباشــد ایـــن، خزان باشد به جان

عــاقبت، نـان‌هـا و خـون‌ها، هم‌نشین
نـان خــونــــی، خــون نانــــی را ببین!

ایـــــن دروغ بــــی فروغ از ریشه است
ایـــــن، از آنِ جـــانِ بی انـدیشه است

تـــربیـت وقـتــــــی نـبـاشـــــد در میـان
خــــود، دروغ افـتــــد بـه جـــان مردمان

تــربیـت، حــرفـــی نباشـد؛ کاری است
ز آن مهــم‌تـر، جـمعی و هم‌یاری است

ســــــاخــتــارِ جــمـع را نــیـــــــکـو نـما!
فـــــرد، نـیــــــکو مــی‌شــود بـــی اعتنا

تـــربیـت، فـــــردی‌ست؛ اما پیــش از آن
جــمـع بـایــــــد تــــربیـت گــردد، جــوان!

تــربیت، جمعی، چه باشــد؟ گوش کن!
ایـــن سخــن را بـا دل و جــان نوش کن:

نـــظـم ِ سـخت و عــــدل و قــانـــون قضا
در فـــضــــایــــــــــــی بـــاز و آزاد و رهـــا

ارج‌بـنــهـــــادن بــه کــار و عــلــم و فـــن
کــارکـــــردن‌هـــای سـخـتِ مــــــرد و زن

گـستــــرش‌دادن بـه دانــــــش، کو به کو
بــــهــــره‌بــــردن از قــــوانیــــــــــــن نـکـو

شـــهـــر، آری، گـــر بُـوَد نـیــــــکو، بدان!
زشـت و بـــــد، کـــم‌تـــــر بیایــد در میان
بخش نخست  بخش دوم بخش سوم  بخش چهارم بخش پنجم بخش ششم بخش هفتم بخش هشتم بخش نهم بخش دهم  بخش یازدهم  بخش دوازدهم بخش سیزدهم بخش چهاردهم

«مثنوی آدم‌ها» در نمایشگاه بین المللی کتاب

نمایشگاه کتاب٬ شبستان (ناشران داخلی)٬ راهرو ۳۲ ٬ انتشارات آشیان