«مثنوی آدم‌ها» در نمایشگاه بین المللی کتاب

نمایشگاه کتاب٬ شبستان (ناشران داخلی)٬ راهرو ۳۲ ٬ انتشارات آشیان

دروغ‌گوها

نمایشگاه کتاب٬ راهرو ۳۲  ٬ نشر آشیان

بخشی از کتاب «مثنوی آدم‌ها»:

دروغ‌گویان:

یک طـرف، عادت، فریب است و دروغ

آب را آمـــیـــــختــــن با کشـک و دوغ

مــی فـــریـــبـد؛ صد دروغ آرد به پیش
تا به یک جایی رسد؛ کم، یا که بیش

ایــــن بـــرای چـــــه؟! بــــرای نـان بُوَد
ایــــن چـنیـــــن نانــی، حـرام جان بُوَد

نـــان اگــــر ایـــــن‌گــونه آیـــد بر دهان
نان نباشــد ایـــن، خزان باشد به جان

عــاقبت، نـان‌هـا و خـون‌ها، هم‌نشین
نـان خــونــــی، خــون نانــــی را ببین!

ایـــــن دروغ بـــی فروغ از ریشه است
ایـــــن، از آنِ جــانِ بی انـدیشه است

تـــربیـت وقـتـــــی نـبـاشـــــد در میـان
خــــود، دروغ افـتـــد بـه جـــان مردمان

تــربیـت، حــرفـــی نباشـد؛ کاری است
ز آن مهــم‌تـر، جـمعی و هم‌یاری است

ســـاخـتـارِ جـمـع را نــیــــــــکـو نـما!
فــرد، نـیـــــکو مــی‌شــود بـــی اعتنا

تـــربیـت، فـــردی‌ست؛ اما پیــش از آن
جـمـع بـایـــد تــــربیـت گــردد، جــوان!

تــربیت، جمعی، چه باشد؟ گوش کن!
ایـــن سخـن را بـا دل و جـان نوش کن:

نـظم ِ سخت و عـدل و قـانـون قضا
در فـــضــــایــــــــی بـــاز و آزاد و رها

ارج‌بـنــهـــادن بــه کــار و عــلـم و فـــن
کــارکـــردن‌هـــای سـخـتِ مـــــرد و زن

گـستـــرش‌دادن بـه دانـــش، کو به کو
بــــهــــره‌بــــردن از قــــوانیــــــــن نـکـو

شـــهـــر، آری، گــر بُـوَد نـیــــکو، بدان!
زشـت و بـــــد، کــم‌تـــر بیایــد در میان