عقده‌ی دانا و عقده‌ی نادان،‌ در مثنوی آدم‌ها

              

انتزاعی‌ها یا انضمامی‌ها؟!

هیچ و هرگز نمی‌خواهم از بهای معنوی بس گرانِ کتاب بکاهم؛ اما زنده‌گی، در مرتبه‌ی نخست، در رودررویی با آدم‌ها و روی‌دادها، و در مرتبه‌ی دوم، در خواندنِ کتاب شکل می‌گیرد. و این سخن‌م، البته، نشانه و رمزی‌ست از نگاهِ فلسفی‌م، که به تفصیل در دفتر پنجم و ششم مثنوی‌ آدم‌ها درباره‌اش خواهم نوشت. سال‌هاست که دغدغه‌ی اصلی بنده، بیش از مفهوم‌های انتزاعی، روی‌کردهای انضمامی‌ست.