واقع‌بینی و آرمان‌خواهی

آن که٬ تنــها٬ هست یــک واقــع‌نگر      شیـــــر می‌دوشـــد ولـــی از گاو نر! 
او نه واقع‌بین؛ که یک سوداگر است     گوش هوش آرمان‌خواه‌اش کـر است

جای‌گاه‌اش در لجـن‌زار است و بس     غـرق دریــای لجــن٬ زار است و بـس

                                                                                                                   مثنوی آدم‌ها

افکنده بر دنیا

آدمی٬ افکنــــده‌ بر دنیا بُوَد

بودنِ او٬ بودِ در «آن‌جا» بُوَد

                              مثنوی آدم‌ها