آب را آمیختن با کشک و دوغ

یک طرف٬ عادت٬ فریب است و دروغ            آب را آمــیـــــخـتـــن بـا کشــک و دوغ  

مـی‌فـریـبــد؛ صــد دروغ آرد به پیـش            تا به یک جایی رسد؛ کم٬ یا که بیش

ایــــن٬ بـــرای چــــه؟ بـــرای نان بُوَد             ایــــن٬ نباشــــد نان؛ حـــرام جان بُوَد 

... 

عاقبت: نان‌ها و خون‌ها٬ هم‌نشیـن!            نانِ خــــونـــی؛ خــــونِ نانــی را ببین! 

                                                           هادی جعفری٬ مثنوی آدم‌ها٬ آشیان